Σαν Τζώρτζης: Η ξεχασμένη βραχονησίδα που είχε ένα δέντρο και ήταν τόπος εξορίας – Τώρα ερίζουν δύο Δήμοι για τον αιολικό «θησαυρό» (Βίντεο & φωτο)

Κάποτε ο Σαν Τζώρτζης ήταν ένα απαξιωμένο ακατοίκητο βραχώδες νησί στην είσοδο του Σαρωνικού Κόλπου, χωρίς να προσελκύει το ενδιαφέρον κανενός. Σήμερα το διεκδικούν δύο Δήμοι για την αιολική ενέργεια που παράγει.

Πριν από μερικά χρόνια στον Σαν Τζώρτζη δεν υπήρχε καμία υποδομή. Οι μοναδικοί επισκέπτες ήταν μερικά θαλασσοπούλια που σταματούσαν στη βραχονησίδα για ξεκούραση και «ανεφοδιασμό» κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης.

Σήμερα φιλοξενεί 23 ανεμογεννήτριες και μετατράπηκε στο πρώτο αιολικό πάρκο μέσα στο Αιγαίο πέλαγος.

Η ιστορία του Σαν Τζώρτζη

Ο Σαν Τζώρτζης έχει έκταση περίπου 4,3 χιλιάδες στρέμματα και βρίσκεται 12 ναυτικά μίλια μακριά από το Σούνιο. Σύμφωνα με αναφορές του αρχαίου γεωγράφου Στράβωνα, ο Σαν Τζώρτζης ονομαζόταν Βέλβινα και ο τόπος χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή κριθαριού.

Αργότερα, Λατίνοι γεωγράφοι ονόμασαν το νησί «Καπέλο ντι Καρντινάλε», καθώς στην κορυφογραμμή υπήρχε ένα μοναδικό δένδρο. Εκεί οι Ρωμαίοι έστελναν εξορία τους πολιτικούς κατάδικους. Αργότερα, οι κάτοικοι της Ύδρας πήγαιναν εκεί για να βοσκήσουν τα πρόβατά τους.

Ο Σαν Τζώρτζης πριν να γίνει αιολικό πάρκο. Το ξερονήσι μετατράπηκε σε ενεργειακό «θησαυρό» και ο δήμος Ύδρας και ο δήμος Λαυρεωτικής είναι στα μαχαίρια για το πού υπάγεται η βραχονησίδα. Πηγή εικόνας: Wikimedia Commons

 

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Σαν Τζώρτζης χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τους Γερμανούς. Η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη ναυάγια , όπως αυτό στη νήσο Πάτροκλο όπου βυθίστηκε και το επιταγμένο από τους Ναζί νορβηγικό πλοίο «Όρια», στο οποίο επέβαιναν περίπου 4 χιλιάδες Ιταλοί στρατιώτες, αιχμάλωτοι των Γερμανών.

Σύμφωνα με γραπτές αναφορές, κάποια στιγμή ένας μοναχός-ασκητής πήγε στη βορειοανατολική πλευρά της νησίδας και έχτισε ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο, στο οποίο έζησε μόνος του έως τα τέλη της δεκαετίας του ΄60.

Η μεταμόρφωση του 

Το 2015 ξεκίνησαν οι εργασίες για τη μετατροπή της βραχονησίδας σε αιολικό πάρκο.

Αρχικά, δημιουργήθηκε κεντρικός δρόμος 11 χιλιομέτρων. Η κορυφογραμμή του νησιού «ισιώθηκε» με επιχωματώσεις και καθαιρέσεις. Δημιουργήθηκαν λιμενικές εγκαταστάσεις και χερσαία ζώνη.

Κατασκευάστηκε υποσταθμός ανύψωσης της τάσης, ο οποίος συνδέεται με ένα υποθαλάσσιο καλώδιο με το εργοστάσιο της ΔΕΗ στον σταθμό του Λαυρίου. Σύμφωνα με την εταιρία ΤΕΡΝΑ που ανέλαβε τις εργασίες κατασκευής του αιολικού πάρκου για το αιολικό πάρκο γνωμοδότησαν 28 υπηρεσίες από 8 υπουργεία.

Χρειάστηκαν περίπου 6 χρόνια για να δοθούν οι σχετικές άδειες και δυο χρόνια για να ολοκληρωθούν οι εργασίες. Είναι η μεγαλύτερη επένδυση για τη δημιουργία ενός συστήματος ανανεώσιμης πηγής ενέργειας στην Ελλάδα, καθώς χρειάστηκαν 150 εκατομμύρια ευρώ.

Οι 23 ανεμογεννήτριες ενεργειακά μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες για περισσότερα από 50 χιλιάδες σπίτια. Χάρη στο αιολικό πάρκο του Σαν Τζώρτζη το περιβάλλον προστατεύεται από 180 χιλιάδες τόνους εκπεμπόμενων ρύπων.

Εξασφαλίζεται επίσης, η χρήση 60 χιλιάδων τόνων πετρελαίου ετησίως. Το αιολικό πάρκο άρχισε να λειτουργεί πιλοτικά το 2016.

Το «πεδίο μάχης»

Εκτός από αιολικό πάρκο, ο Σαν Τζώρτζης έχει μετατραπεί σε «πεδίο μάχης» ανάμεσα στον δήμο Ύδρας και Λαυρεωτικής.

Σκοπός είναι να ξεκαθαριστεί που υπάγεται διοικητικά η νησίδα, καθώς ο κυρίαρχος δήμος δικαιούται 3% των ανταποδοτικών οφειλών.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρίας ΤΕΡΝΑ τα έσοδα αυτά εκτιμώνται σε 940.000 ευρώ ετησίως. Οι 533 χιλιάδες θα αποδίδονται στα ταμεία του δήμου, οι 313 χιλιάδες ευρώ θα χρησιμοποιηθούν ως έκπτωση στους λογαριασμούς ρεύματος των κατοίκων του δήμου και οι 94 χιλιάδες θα καταλήξουν στο Πράσινο Ταμείο.

Μέρος των χρημάτων αυτών έχει ήδη εισπραχθεί από τον Δήμο Λαυρεωτικής. Ο λόγος που έχει δημιουργηθεί αυτή αναστάτωση σχετικά με τον έλεγχο του Σαν Τζώρτζη είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει ξεκαθαριστεί σε ποιον δήμο ανήκει. Το 1834 με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το νησί εντάχθηκε στον Δήμο Ύδρας.

Το 2011 η ΕΛΣΤΑΤ το ενέταξε στον Δήμο Λαυρεωτικής, κάτι που είχε κάνει ξανά το 1940. Αυτό μπέρδεψε την κατάσταση. Έτσι, ξεκίνησε η διαμάχη.

Οι κάτοικοι της Ύδρας προσέφυγαν στη δικαιοσύνη. Τόσο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, όσο και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ανακοίνωσαν ότι η νησίδα υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ύδρας.

Όμως, η υπόθεση δεν έχει κλείσει, καθώς εκκρεμούν τρεις προσφυγές στα δικαστήρια. Ο δήμος Λαυρεωτικής έχει ζητήσει να επαναξεταστεί το θέμα.

Δείτε σε fast forward τη μετατροπή του Σαν Τζώρτζη με αιολικό πάρκο:

Μηχανή του Χρόνου

 

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί